Υπάρχει μια σχολή σκέψης που λέει πως οι δύσκολοι καιροί κανουν τους ανθρώπους πιο οξυδερκείς, NOT! Ειδικά οταν μιλάμε για την Ελλάδα. Τι γίνεται στ´ αλήθεια όταν τα οικονομικά στενεύουν , και οι άνθρωποι αποκτούν καινούριες συνήθειες για να γεμίσουν χρόνο που παλαιότερα ξόδευαν σε βραδινές εξόδους μες στην εβδομάδα;
Θα μπορούσαμε να το συνοψίσουμε με τρεις λέξεις : Γυμναστήριο, καφέ , τηλέφωνο. Αν εξαιρέσουμε τον καφέ που είναι διαχρονικά εθνικό σπορ, και το τέλος του θα σήμαινε και το τέλος του ιδίου του ελληνικού πολιτισμού, το γυμναστήριο και το τηλέφωνο είναι οι δύο νέοι κάτοικοι της πόλης που ήρθαν για να μείνουν.
Γιατί ξαφνικά όλοι άρχισαν να γυμνάζονται ; Περνάς έξω άπο τα τρέντυ γυμναστήρια της πόλης και βλέπεις σειρά τους άντρες με αμάνικα , γυαλιά ηλίου, φόρμες hollister και ένα τηλέφωνο στο χέρι να στέκονται και να περιμένουν τι άραγε ; Τον θαυμασμό των περαστικών; Μπαίνεις μέσα και βλέπεις κοπέλες κάθε ηλικίας ντυμένες με juicy couture , με make up στην εντέλεια και τα μαλλιά παντά ατιμελως πιασμένα σε bun για να φαίνονται τα τατουαζ στον σβέρκο. Φυσικά ό,τι I-phone κάτω από 6 σε βάζει αμέσως σε κατηγορία γκόμενας Β´ διαλογής. Και το άλλο παράδοξο ; Τα μηχανήματα όλα πιασμένα ,όμως όλοι ή μιλάνε ή παίζουν με το κινητό. Ίσως κάποιοι να βιαστούν να με πουν παλιομοδίτη, όμως προτιμούσα τα 80ς που η γυμναστική γινόταν σε γήπεδα, με ρολερ ή με σανίδες του skate, που οι φουσκωτοί ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα και τους έβλεπες μόνο καλοκαιρι. Τελικά νιώθω πως η γυμναστική έγινε το πρόσχημα για να δικαιολογηςουμε την οικονομική μας αδυναμία να βγαίνουμε εξω , και απλά να μεταφέρουμε το lifestyle indoors. Εκεί που ακόμα και ο πιο φτωχός, με ένα i phone , ένα γυμνασμένο κορμί , και ένα account στο Instagram έχει δικαίωμα στο νεοελληνικό όνειρο. .