Σας θυμίζει κάτι αυτό το βλέμμα της Megan Fox? Μήπως το ύφος που είχε η κοπέλα της υποδοχής την τελευταία φορά που πήγατε σε μια κυριλλέ καφετέρια... Ενώ κάποια φαινόμενα και συμπεριφορές είναι καθαρά τοπικες, η ωραιοπάθεια στην υποδοχή δυστυχώς, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, συναντάται ανεξαρτήτου περιοχής. Είτε είσαι Κολωνάκι, είτε Μπουρνάζι, είτε Ψυχικό, είτε Κορυδαλλό.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό, ο ιδιοκτήτης ενός all day cafe bar να βάλει μια όμορφη και εντυπωσιακή κοπέλα στην υποδοχή. Η βιτρίνα ένος μαγαζιού άλλωστε, (και η υποδοχή είναι αδιαμφισβήτητα μέρος αυτής), είναι το έξω πρόσωπο του μαγαζιού στον πελάτη. Πρέπει να βγάζει κάτι ζεστό και οικείο, που θα κάνει τον θαμώνα να θέλει να ξαναγυρίσει, αλλά και τον άγνωστο περαστικό να θέλει να πλησιάσει. Τι γίνεται όμως όταν η κοπέλα της υποδοχής παρεξηγήσει τον ρόλο της υποδοχής, με αυτόν του face-control, και αρχίζει μια άτυπη συμπεριφορά διάκρισης, θεωρώντας πάντα τον εαυτό της επίκεντρο, και κάθε άνθρωπο που διαβαίνει την είσοδο, αντάξιο της προσοχής της ή μη?

Συμβαίνει πάρα πολύ συχνά, γιατί στην Ελλάδα έχουμε μάθει να ζυγίζουμε τους ανθρώπους από το φαίνεσθαι. Η συμπεριφορά αυτή, της εκάστοτε κοπέλας υποδοχής, δεν ξεκινάει μόνο από την ίδια. Ξεκινάει πάντα άπο την διεύθυνση ενός μαγαζιού. Πόσες βάρδιες χρειάζεται , για να καταλάβεις αν μια κοπέλα είναι χαμογελαστή και κάνει σωστά και συνειδητά τη δουλειά της, ή απλά κινείται στο πόστο της θεωρώντας τον εαυτό της κάτι ανώτερο από τους πελάτες, και πολλές φορές και από το ίδιο το προσωπικο? Ή γίνεται εν γνώση του αφεντικού, (με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και το αφήνω στη φαντασία του καθενός), ή το μαγαζί συνειδητά θέλει να δουλέυει με συγκεκριμένο κόσμο.

Δεν σας κρύβω, πως ορισμένοι από τους θαμώνες κολλακεύονται από το γεγονός ότι μία εικοσάχρονη κοπέλα, τους χαιρετάει κατά την είσοδο τους, ενώ ταυτόχρονα αγνοεί επιδεικτικά άλλους. Σαν πελάτης, και σαν θαμώνας πάνω από 20 χρόνια στις καφετέριες και τα μπαρ του Φάρου Ψυχικού, το έχω δει το έργο πολλές φορές. Δεν είναι όλες οι κοπέλες υποδοχής έτσι, προς Θεού. Είναι όμως πολύ συχνό το φαινόμενο. Όταν πληρώνω 5,50 Ευρω για να πιώ έναν καφέ, δεν πληρώνω το χαρμάνι. Πληρώνω το μέρος, το προσωπικό του, και το χαμόγελο με το οποίο θέλω να με υποδέχονται. Όταν η υποδοχή δεν είναι αυτή που πρέπει, θα αφήσω τα λεφτά μου αλλού την επόμενη φορά.

Για όσους έχουν ταξιδέψει στην άλλη άκρη του ατλαντικού θα γνωρίζουν τι πάει να πει customer service, και πως γίνονται σωστά οι δημόσιες σχέσεις. Όλα ξεκινάνε από τον πελάτη και την εμπείρια που θα του προσφέρεις. Νιώθω ότι πολύ συχνά στην Ελλάδα έχουμε μια διαστρεβλωμένη αντίληψη για έννοιες όπως η υποδοχή ή το PR. Τις ταύτοιζουμε λανθασμένα με πόστα εξουσίας, και τότε η ωραιοπάθεια δεν αργεί να κάνει την ζημιά της.

#PR #Καφε #Υποδοχή #Lifestyle #facecontrol #Beauty #Bar #service #smile