Έχω μιλήσει αρκετές φορές στο blog για τις αλλαγές στις σχέσεις των δύο φύλων, και τις τάσεις που πλέον επικρατούν στο φλερτ. Κατά κοινή ομολογία ανδρών και γυναικών, το φλερτ όπως το θυμόμαστε τη δεκαετία του 80 και 90 έχει εξαφανιστεί, και όλο το παιχνίδι σήμερα παίζεται πίσω από την ασφάλεια και την ανωνυμία μίας οθόνης. 

Όσο εύκολο έχει γίνει το φλερτ στα social media, άλλο τόσο δύσκολο έχει γίνει στα μπαρ , στα κλαμπ και στα καφέ. Και το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι αν γι'αυτό ευθύνονται περισσότερο οι γυναίκες ή οι άνδρες. Ή πραγματικότητα είναι πως "it takes two to tango".... Παραδοσιακά, ο άντρας πρέπει να είναι ο κυνηγός. Ετσι τουλάχιστον επιτάσσει η μεσογειακή κουλτούρα. Τι συμβαίνει όμως όταν ο κυνηγός αυτός, επιστρατεύει όλη του τη γοητεία, όλα του τα τεχνάσματα και την τόλμη του, και παραταύτα αποτυγχάνει συστηματικά...;

Κάπως έτσι έχουμε φτάσει στο τώρα. Παίρνοντας αυτό σαν δεδομένο πλέον, μπορούμε να δώσουμε ένα ελαφρυντικό στους άνδρες ότι σαν εναλλακτική της συστηματικής απόρριψης από το γυναικείο φύλο στο live, κατέφυγαν στην ασφάλεια των social media. Οι Γυναίκες όμως...; Δεν μπορεί όλοι οι άντρες που τους την πέφτουν να είναι χάλια. Είχα αυτή ακριβώς την κουβέντα με έναν φίλο μου που είχαμε εργαστεί για χρόνια μαζί στο εξωτερικό. Καταλήξαμε και οι δύο στο συμπέρασμα πως οι Ελληνίδες ρίχνουν πλέον χυλόπιτα χωρίς να υπάρχει πάντα κάποιος προφανής λόγος. Με άλλα λόγια την ρίχνουν για να τη ρίξουν. Προς μεγάλη μου έκπληξη ο φίλος μου, μου είπε πως είχε κάνει την ίδια κουβέντα με κάποιον που δούλευε στις Βρυξελλες και του είχε εκφράσει την ίδια ακριβώς γνώμη. Είναι τυχαίο πως τρείς εντελώς διαφορετικοί άνδρες, με παραστάσεις από το εξωτερικό καταλήξαμε στην ίδια παρατήρηση για τη σύγχρονη Ελληνίδα; Δε νομίζω.

Ή απόρριψη από το γυναικείο φύλο είναι μες στο πρόγραμμα και μέρος του παιχνιδιού. Δεν υπάρχει τίποτα κατακριτέο σε αυτό. Ή εμφάνιση παίζει ρόλο, και μία όμορφη γυναίκα είναι φυσικό να έχει την πολυτέλεια της επιλογής, καθότι την διεκδικούν και περισσότερα αρσενικά. Είναι το ίδιο φυσιολογικό όμως όταν μία γυναίκα μέτριας εμφάνισης (ή και κακής ακόμα) την προσεγγίζει ένας άντρας εμφανισιακά πολύ καλύτερος της, την προσεγγίζει με ευγενικό τρόπο, και εκείνη παρόλα αυτά του ρίχνει χυλόπιτα; Άντε να δεχτούμε πως όσο ωραίος και να είναι ο υποψηφιος, σε ένα 10-20% των περιπτώσεων,  ίσως να μην ανταποκρίνεται στον τύπο άντρα που έλκει τη συγκεκριμένη γυναίκα. Οι υπόλοιποι;

Μιλάμε πλέον για μία τάση. Ή μέση Ελληνίδα στην εν γνώση της αδυναμία να διεκδικήσει το "Alfa Male", για λόγους εμφάνισης, ταξικούς, ή άλλους, βάζει σαν ασπίδα την συστηματική απόρριψή όλων των ανδρών. Προσωπική μου γνώμη είναι πως αυτό το κάνει, ή για να μιμηθεί την θεά κολλητή της που τραβάει όλα τα βλέμματα, και να νιώσει σαν ίση, ή το κάνει από υπερτροφικό εγώ. Μία συστηματική καλλιέργεια ετών, (αν θέλετε πείτε το πλύση εγκεφάλου), από τη μητέρα της που κουβαλάει ταξικά κόμπλεξ, και θέλει ή κόρη της να κάνει τη ζωή που αυτή δεν έκανε ποτέ. Μια κραυγή απόγνωσης να ξεφύγει από την μετριότητα στην οποία αυτή νιώθει πως γεννήθηκε, και να ξεχωρίσει. 

Η ένσταση μου σε όλο αυτό το φαινόμενο έγκειται στην απαξίωση των στοιχείων που δομούν έναν άντρα. Ότι μόνο το εμφανισιακό δέκα είναι άξιο της προσοχής της μέσης Ελληνίδας και όλοι οι άλλοι απλά δεν αξίζουν περαιτέρω διερεύνησης.

Δυστυχώς η πιάτσα απαρτίζεται από ελάχιστα δεκαρια, και ή πλειοψηφία είναι πεντάρια και εξάρια. Καλό θα ήταν, πριν απορρίψετε τον κάθε άντρα που σας πλησιάζει για να σας γνωρίσει, να έχετε το γνώθι σαυτόν και να μην τον αντιμετωπίζετε σαν κατώτερό σας. Για την ακρίβεια μπορεί εσείς να είστε κατώτερή του σε πολλά σημεία, ό,τι κι αν εσείς πιστεύετε για τον εαυτό σας. 

Vrazilianos